Ο γρίφος του διαγγέλματος Τσίπρα περί παροχών προς τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους νησιώτες
Αν ήταν ταινία, θα είχε τον κλισεδιάρικο τίτλο «στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα», παράφραση τoυ τίτλου της γνωστής ταινίας «στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς» που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από όλους τους αναλυτές και παντού: Από την πολιτική και την… εγκληματολογία μέχρι το ποδόσφαιρο.
Δικαιολογημένα σε έναν -αρκετά μεγάλο- βαθμό, καθώς από το βράδυ της Πέμπτης όλοι προσπαθούν να αναλύσουν τους λόγους που ο Πρωθυπουργός προχώρησε σε διάγγελμα και ανακοίνωσε παροχές προς τους χαμηλοσυνταξιούχους, που είδαν τις συντάξεις τους να περικόπτονται και μέτρα ανακούφισης για τους νησιώτες, που σηκώνουν το βάρος της προσφυγικής κρίσης.
Και μπορεί σύσσωμη η αντιπολίτευση να στηλίτευσε τις προθέσεις του Πρωθυπουργού, όπως ήταν λογικό άλλωστε να κάνει, είναι όμως σχεδόν βέβαιο πως ούτε και η ίδια γνωρίζει (έστω κι αν υποκρίνεται ότι το… κατέχει) τους λόγους για τους οποίους ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε σε αυτή την κίνηση.
Αραγε, θέλει με τις μικρές αυτές παροχές που, είναι επί της ουσίας αναδιανομή από τους φτωχούς που περικόπηκαν οι συντάξεις τους προς τους… εαυτούς τους, να κάνει πιο «εύπεπτα» τα μέτρα που θα ακολουθήσουν από την 1η Γενάρη, αφήνοντάς τους να κάνουν τουλάχιστον Χριστούγεννα;
′Η μήπως αυτές οι παροχές δίνονται στο πλαίσιο της προσπάθειας να μπει ένα φρένο στη δημοσκοπική πτώση της κυβέρνησης και να παρουσιάσει ένα πιο κοινωνικό πρόσωπο, ενόψει πρόωρων εκλογών;
Μήπως πάλι, δεδομένου ότι κι άλλες φορές η κυβέρνηση είχε επιχειρήσει να παρουσιάσει ένα παράλληλο πρόγραμμα, που αναγκάστηκε να το πάρει πίσω κακήν κακώς, μετά την άρνηση των θεσμών, η εξαγγελία αυτών των παροχών είναι ένα σημάδι ότι σκοπεύει να έρθει σε ρήξη με τους δανειστές;
’Η μήπως τελικά οι δανειστές είναι ήδη ενήμεροι για το περιεχόμενο του πρωθυπουργικού διαγγέλματος και έχουν συναινέσει να δοθούν αυτές οι παροχές σε μια προσπάθεια να περάσουν πιο εύκολα και χωρίς κοινωνικές εντάσεις τα σκληρά μέτρα που έρχονται;
To μόνο βέβαιο στην παρούσα χρονική στιγμή είναι πως μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Οτιδήποτε κι αν έχει στο μυαλό του ο Αλέξης Τσίπρας μόνο ο χρόνος θα το φανερώσει. Εκτός αν υπάρξει στο μεταξύ κάποιο απρόβλεπτο «ατύχημα» που θα δρομολογήσει τυχόν ραγδαίες εξελίξεις.
Υπάρχει, ωστόσο κάτι που είναι πιο θλιβερό, από την όποια σκοπιμότητα των προθέσεων Τσίπρα, που κάνει τον… Αγιο Βασίλη με τα χρήματα της υπερφορολόγησης εκείνων που έχουν μείνει ακόμα εκεί έξω να δουλεύουν ή με τα χρήματα εκείνων που μάταια περιμένουν να εισπράξουν από το κράτος. Πιο θλιβερό και από την αμηχανία της αντιπολίτευσης που σχεδόν… στενοχωρήθηκε για το γεγονός ότι η κυβέρνηση (δανειστών επιτρεπόντων…) προτίθεται να προσφέρει παροχές σε κοινωνικά αδύναμους.
Κι αυτό είναι το γεγονός ότι από την στιγμή της εξαγγελίας των παροχών στους χαμηλοσυνταξιούχους, πλημμύρισαν τα τηλεφωνικά κέντρα των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών πολιτικών εκπομπών, αλλά και τα social media από αγανακτισμένους υψηλοσυνταξιούχους που διαμαρτύρονταν επειδή δεν θα λάβουν κι αυτοί κοινωνικό μέρισμα. Και είναι θλιβερό, όχι επειδή έχουν άδικο, γιατί άδικο δεν έχουν, καθώς είναι και οι ίδιοι θιγμένοι από τις περικοπές, αλλά επειδή δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν σε πόσο τραγική θέση βρίσκεται ένας συνταξιούχος των 300-400 ευρώ το μήνα και ότι σε μια κοινωνία δικαίου θα έπρεπε να έχει δικαιωματικά προτεραιότητα στα όποια μέτρα ανακούφισης. Η αντίδρασή τους είναι ενδεικτική της έλλειψης ενσυναίσθησης και συλλογικής κοινωνικής συνείδησης.
Αυτής, που αν υπήρχε, όλοι οι Ελληνες θα ήταν ενωμένοι σαν μια γροθιά στις δυσκολίες και πιθανότατα ούτε οι δανειστές, αλλά ούτε και οι κυβερνήσεις των υποτακτικών που μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, θα είχαν καταφέρει να μας οδηγήσουν σ’ αυτή την εξαθλίωση…
